Historia radzikowskiej oświaty

W powiecie płońskim, w gminie Czerwińsk nad Wisłą, położona  u podnóża pięknych wzgórz o kopulastych szczytach  i dosyć łagodnych zboczach rozciąga się wieś Radzikowo, której historia sięga niemal XII wieku. Na jednym z tych malowniczych wzniesień od 60 lat istnieje budynek, w którym obecnie mieści Niepubliczna Szkoła Podstawowa im. Henryka Sinkiewicza. 

Historia radzikowskiej oświaty jest znacznie starsza, bowiem sięga swoich początków 1870 roku, kiedy to w centrum wsi Tomasz Jakubiak przeznaczył plac po budowę pierwszej placówki.
 Podstawowym językiem wykładowym był język rosyjski, jedynie raz w tygodniu nauczano języka polskiego. Mieszkańcy Radzikowa porwani echami rewolucji 1905 roku, buntując się carskiemu reżimowi i narodowemu uciskowi, wymusili na miejscowym  nauczycielu kształcenia wyłącznie w języku ojczystym, grożąc jednocześnie zabraniem dzieci z placówki. Za przykładem radzikowskich chłopów poszli następni z okolicznych wiosek, solidaryzując się z nimi w  walce o polską tożsamość.
W czasie I wojny światowej, w roku 1915, wojska radzieckie spaliły budynek szkoły. Od 1918 roku szkoła znajdowała się u gospodarzy, a stamtąd przeniesiona została do pałacu folwarcznego. Po rozebraniu dworu szkołę znów przeniesiono do pana Kołodziejskiego i pana Majerkiewicza.

Po II wojnie światowej, w lutym 1945 roku wznowiono naukę w szkole. Zajęcia w pomieszczeniach wynajmowanych  u wspomnianych już gospodarzy. Szkoła realizowała naukę w zakresie sześciu klas szkoły podstawowej. Od 1949 roku rozpoczął w niej swą pedagogiczną posługę pan Władysław Choroś- postać która zapisała się złotymi zgłoskami w historii radzikowskiej oświaty.

Młodzież uzupełniała swoją wiedzę na różnych kursach wieczorowych. Każdego roku prowadziła na działce szkolnej poletko doświadczalne dla różnych gatunków roślin oleistych, szczególnym zainteresowaniem i dużą popularnością cieszyła się kukurydza. W szkole istniał również punkt biblioteczny, z którego korzystali uczniowie i ich rodzice. Należy podkreślić, że ówcześni mieszkańcy Radzikowa bardzo chętnie pracowali społecznie na rzecz szkolnych inicjatyw. Już w roku 1953 z inicjatywy Komitetu Rodzicielskiego i kierownictwa szkoły, edukacja dzieci i młodzieży odbywała się w świetlicy strażackiej.

Rok 1957 okazał się przełomowy-   wtedy pojawiła się myśl o budowie szkoły na działce po dawnym folwarcznym pałacu. Myśl przerodziła się w decyzję na jednym z zebrań Komitetu Rodzicielskiego na wniosek Kierownika Szkoły  Władysława Chorosia w związku ze zbliżającą się rocznicą 1000-lecia państwa polskiego.   Niestety obiekt szkolny nie znalazł się na liście tzw. „tysiąclatek”, dlatego też cały ciężar kosztów budowy spadł na mieszkańców Radzikowa oraz okolicznych wiosek. Został powołany Komitet Budowy Szkoły, który zajął się  zbiórką dobrowolnych składek na rzecz budowy szkoły. Organizowano na ten cel  spotkania, bale, z których dochód stanowił finansowy wkład w powstawanie obiektu. Sami mieszkańcy zgromadzili 180m3 kamienia i 150m3 żwiru. Za pieniądze pozyskane ze składek  zakupiono i sprowadzono 60 tysięcy cegły, 15 ton wapna palonego i 10 ton cementu. Okoliczni chłopi nie szczędzili swych sił, by wspomagać szczytny cel. Musieli pogodzić swoje obowiązki w gospodarstwie z trudną pracą przy wykopywaniu fundamentów, czy też stawianiu murów.

 Jesienią 1958 przystąpiono do  realizacji szczytnego celu. W 1959 roku przystąpiono do stawiania murów. Niestety z braku funduszy  zakończono prace na poziomie parteru. Ogromne wsparcie przy budowie szkoły dało Prezydium Rady Gromadzkiej w Radzikowie oraz Inspektorat Oświaty w Płońsku.

Budynek oddano do użytku 31 sierpnia 1963 roku. Przez następny rok urządzano teren wokół placówki. Szkoła piękniała z dnia na dzień. Z każdym rokiem oddawała społeczeństwu ogromne przysługi. Szkoła Podstawowa stała się centrum kulturowym wsi, w którym nie tylko dzieci, ich rodzice brali czynny udział. Wszyscy mieszkańcy mieli możliwość podziwiania występów artystycznych.

Kiedy w 2015 roku Rada Gminy zdecydowała o zamknięciu placówki, w mieszkańcach pojawił się duch walki, który sprawił, że nie poddali się woli samorządu. Zawiązali Stowarzyszenie Rozwoju Wsi Radzikowo Nowe i okolic, które od tamtego momentu stało się organem prowadzącym Niepubliczną Szkołę  Podstawową im. Henryka Sienkiewicza. Mieszkańcy Radzikowa zdając sobie sprawę z tego, że jako placówka publiczna generowała straty, to jednak myśl, że budynek, powstały czynem społecznym w większości z ich składek, spędzała im sen z powiek. Nie mogli pogodzić się, że ich praca może zostać zniweczona, a co gorsza…sprzedana. Niepubliczna placówka funkcjonuje już 8 lat, wspierana przez wielu ludzi dobrego serca. Historia Radzikowa pokazuje, że mieszkańcom nie tak łatwo jest narzucić pewne decyzje. Są świadomi swoich praw oraz obowiązków.