Łowiectwo to bardzo istotny obszar działalności gospodarczej. Ma wymierne znaczenie ekonomiczne i środowiskowe. Łowiectwo, jako element ochrony środowiska przyrodniczego, w rozumieniu ustawy z 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (Dz. U. z 2015 r. poz. 2168, z późn. zm.), oznacza ochronę zwierząt łownych (zwierzyny) i gospodarowanie ich zasobami w zgodzie z zasadami ekologii oraz zasadami racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej i rybackiej.
Celem łowiectwa jest:
1) ochrona, zachowanie różnorodności i gospodarowanie populacjami zwierząt łownych;
2) ochrona i kształtowanie środowiska przyrodniczego na rzecz poprawy warunków bytowania zwierzyny;
3) uzyskiwanie możliwie wysokiej kondycji osobniczej i jakości trofeów oraz właściwej liczebności populacji poszczególnych gatunków zwierzyny przy zachowaniu równowagi środowiska przyrodniczego;
4) spełnianie potrzeb społecznych w zakresie uprawiania myślistwa, kultywowania tradycji oraz krzewienia etyki i kultury łowieckiej.
Łowiectwo jest prowadzone zgodnie z podstawowymi kierunkami użytkowania terenów rolnych, leśnych i rybackich, w warunkach stałego polepszania zwierzynie środowiska jej bytowania.
Gospodarka łowiecka prowadzona jest w obwodach łowieckich przez dzierżawców lub zarządców. Gospodarka łowiecka prowadzona jest na zasadach określonych w ww. ustawie, w oparciu o roczne plany łowieckie i wieloletnie łowieckie plany hodowlane. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich oraz wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast) i nadleśniczowie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe współdziałają w sprawach związanych z zagospodarowaniem obwodów łowieckich, w szczególności w zakresie ochrony i hodowli zwierzyny. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich obowiązani są dokarmiać zwierzynę, zwłaszcza w okresach występowania niedostatku żeru naturalnego oraz wówczas, gdy w sposób istotny może to wpłynąć na zmniejszenie szkód wyrządzanych przez zwierzynę w uprawach i płodach rolnych oraz
w gospodarce leśnej.
Obwód łowiecki stanowi obszar gruntów o ciągłej powierzchni, zamkniętej jego granicami, nie mniejszy niż trzy tysiące hektarów, na którego obszarze istnieją warunki do prowadzenia łowiectwa. Obwody łowieckie dzielą się na obwody łowieckie leśne i polne.
Obwód łowiecki leśny jest to obszar, w którym grunty leśne stanowią co najmniej 40% ogólnej powierzchni tego obszaru.
Obwód łowiecki polny jest to obszar, w którym grunty leśne stanowią mniej niż 40% ogólnej powierzchni tego obszaru.
Obwody łowieckie wydzierżawia się kołom łowieckim Polskiego Związku Łowieckiego. Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, wydzierżawia na wniosek Polskiego Związku Łowieckiego, po zasięgnięciu opinii wójta (burmistrza, prezydenta miasta) oraz właściwej izby rolniczej, obwody łowieckie polne.
Przed wydzierżawieniem obwody podlegają kategoryzacji. Ich ocena dokonywana jest na podstawie walorów łowieckich oraz czynników dodatnio wpływających na środowisko bytowania zwierzyny, tj. lesistość obwodu, powierzchnię obwodu, udział siedlisk borowych, łąk, naturalnych wodopojów i terenów bagiennych, obecności ostoi zwierząt, jak i ujemnie wpływających na środowisko bytowania zwierzyny, tj. brak ciągłości obwodu, wielkość sieci dróg publicznych, penetracja obwodu przez ludzi, powierzchnia pól uprawnych. Kategoryzacji dokonuje zespół składający się z przedstawicieli: Zarządu Województwa, Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych, PZŁ i dzierżawcy obwodu.
Obwody łowieckie wydzierżawia się na czas nie krótszy niż 10 lat. Po upływie tego okresu dotychczasowemu dzierżawcy przysługuje pierwszeństwo w zawarciu umowy dzierżawy na dalszy okres.
Elementy umowy dzierżawy obwodu łowieckiego określa ustawa Prawo łowieckie. W kwestiach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące dzierżawy. Za dzierżawę obwodu koła łowieckie uiszczają czynsz dzierżawny. Wysokość czynszu ustala corocznie wydzierżawiający w zależności od kategorii obwodu łowieckiego, mnożąc ilość hektarów dzierżawionego obszaru przez równowartość pieniężną żyta, stosując wskaźnik przeliczeniowy, który nie może być wyższy niż 0,07 q żyta za1 hektar. Szczegółowe zasady ustalenia czynszu określa rozporządzenie Ministra Środowiska. Za podstawę do wyliczeń czynszu stosuje się cenę żyta ustaloną na podstawie ustawy o podatku rolnym.
W przypadku nieusprawiedliwionego niewykonania rocznego planu łowieckiego dzierżawcy obwodów łowieckich obowiązani są do udziału w kosztach ochrony lasu przed zwierzyną. Udział w kosztach uwzględnia się w wysokości czynszu za dzierżawę obwodu, przy czym udział ten przypada w całości właściwemu nadleśnictwu. Szczegółowe zasady ustalania partycypacji określa rozporządzenie Ministra Środowiska. Partycypacja nie może przekroczyć 10 % wartości wpływów ze sprzedaży tusz w/w gatunków w roku poprzednim.
Czynsz wpływa na rachunek wydzierżawiającego, ale nie jest jego dochodem. Wydzierżawiający rozlicza go pomiędzy nadleśnictwa i gminy. Nadleśnictwom przypada czynsz odpowiadający powierzchni państwowych gruntów leśnych, a gminom - odpowiadający pozostałej powierzchni obwodu łowieckiego.
Realizacja umów dzierżawy obwodów łowieckich polnych w latach 2007-2017
Starosta Płocki, na wniosek Polskiego Związku Łowieckiego, po zasięgnięciu opinii wójta (burmistrza, prezydenta miasta) oraz właściwej izby rolniczej, wydzierżawił 19 kołom łowieckim 23 obwody łowieckie polne na okres 10 lat, tj. od 1 kwietnia 2007 r. do 31 marca 2017 r.
Zgodnie z umowami dzierżawnymi koła łowieckie uiszczają czynsz dzierżawny (tenutę) za dzierżawę obwodów łowieckich. Wysokość tenuty ustala corocznie Starosta Płocki jako wydzierżawiający i o ustalonej kwocie zawiadamia każde koło łowieckie w terminie do 31 marca każdego roku. Czynsz dzierżawny płatny jest z góry do 31 maja każdego roku. Wszystkie koła łowieckie działające w powiecie wywiązują się w z obowiązku czynszowego.
Zawarte umowy dzierżawne zobowiązują koła łowieckie do prowadzenia w dzierżawionych obwodach racjonalnej gospodarki łowieckiej. Gospodarka populacją zwierzyny łownej odbywa się na podstawie dziesięcioletniego planu hodowlanego i corocznych planów łowieckich ustalanych we współpracy z nadleśnictwami i Zarządem Okręgowym Polskiego Związku Łowieckiego.
Koła łowieckie zasygnalizowały, że wzrasta populacja zwierzyny grubej – dzika, sarny, jeleni. Pojawia się migrujący łoś, którego osobniki pojawiają się w miejscach, gdzie wcześniej nie występował. Rośnie populacja bobra. W przypadku zwierzyny drobnej i ptactwa łownego następuje zmniejszanie się stanów, a co za tym idzie i pozyskania. Powyższa sytuacja spowodowana jest między innymi zmianami w strukturze agrarnej, pojawieniem się dużych powierzchni monokulturowych, przede wszystkim kukurydzy, likwidacją miedz i remiz śródpolnych, stosowaniem chemicznych środków ochrony roślin. Dodatkowo na spadek populacji zwierzyny drobnej (zając, bażant) ogromny wpływ ma wzrost liczby drapieżników, w tym prawnie chronionych, których populacje gwałtownie rosną.
Większość kół łowieckich ograniczyło, a nawet wstrzymało polowania na zające i kuropatwy. Niektóre koła zasiedlają sztucznie swoje łowiska gatunkami zwierzyny drobnej, takimi jak: zając, bażant, czy kuropatwa.
Wszystkie koła łowieckie posiadają urządzenia łowieckie, takie jak: paśniki, posypy, lizawki, ambony myśliwskie. Myśliwi systematycznie naprawiają uszkodzone urządzenia łowieckie i budują nowe. Służą one do dokarmiania zwierzyny i wykonywania polowania.
Każde koło łowieckie na swoim terenie regularnie w okresie zimowym dokarmia zwierzynę. Koła łowieckie z własnych środków zakupują w ciągu sezonu łowieckiego: karmę - suchą, soczystą, treściwą oraz sól. Intensywność dokarmiania zależy od panujących warunków atmosferycznych. Większość kół w tym celu uprawia poletka łowieckie, na których wysiewane są zboża (owies, mieszanka zbożowa, kukurydza). Karmę gromadzi się w magazynach kół znajdujących się w łowiskach.
Zatrudnianie strażników to obowiązek wynikający z umów dzierżawnych. Koła łowieckie realizują ten obowiązek w dwojakiej formie: część zatrudniło strażników łowieckich, a część funkcję strażników łowieckich powierzyło odpowiednio przeszkolonym myśliwym, mieszkającym na terenie obwodu łowieckiego. W większości kół 1 strażnik przypada na 1 obwód łowiecki.
Myśliwi i strażnicy łowieccy często patrolują obwody łowieckie. Zdejmują zastawione przez kłusowników wnyki, sidła i potrzaski. Bardzo niebezpieczni są kłusownicy posiadający broń palną bez wymaganego zezwolenia. Ważna jest tu współpraca kół łowieckich z Policją i Prokuraturą. Każdy fakt kłusownictwa wymaga natychmiastowego zgłoszenia do miejscowego posterunku Policji. W trakcie trwania umów dzierżawnych strażnicy łowieccy ujęli kilku kłusowników, w tym jednego z nielegalnie posiadaną bronią i przekazali ich organom ścigania.
Nadleśnictwo Płock w 2003 r., za zgodą Starosty Płockiego, utworzyło pogotowie i ośrodek dla zwierząt leśnych w Miszewie Murowanym w gm. Bodzanów. Ośrodek służy do rekonwalescencji i pielęgnacji zwierząt, które zostały okaleczone w wyniku kolizji drogowych i działań kłusowników. Po wyleczeniu zwierzęta wracają do swojego naturalnego środowiska.
Natomiast zwierzyna padła w wyniku kolizji drogowych, kłusownictwa i w innych okolicznościach objęta jest działaniami określonymi ustawą z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie zwierzyny bezprawnie pozyskanej.
Zgodnie z w/w ustawą zwierzyna padła w wypadku drogowym nie może być przeznaczona do spożycia lub oddawana do punktu skupu, lecz powinna być utylizowana w wyspecjalizowanych zakładach. Utylizacja i transport padłej zwierzyny należy do obowiązków gmin, które o zaistniałych przypadkach powinny powiadamiać zainteresowane koła łowieckie lub konserwatora przyrody (w przypadku zwierząt chronionych). Jak poinformowały koła łowieckie, gminy powiatu płockiego postępują z taką zwierzyną podobnie jak z padłymi zwierzętami gospodarskimi.
Podmiotem właściwym do zagospodarowania w imieniu Skarbu Państwa zwierzyny bezprawnie pozyskanej w obwodzie leśnym i pobrania środków pochodzących ze sprzedaży jej tuszy jest nadleśniczy, a w obwodzie polnym - wojewoda
Zgodnie z art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie dzierżawca lub zarządca obwodu łowieckiego obowiązany jest do wynagradzania szkód wyrządzonych w uprawach i płodach rolnych przez dziki, łosie, jelenie, daniele i sarny. Na podstawie przytoczonego przepisu koła łowieckie wypłacają rolnikom odszkodowania.
Jednakże zgodnie z art. 47 ust. 1 w/w ustawy rolnicy powinni, zgodnie ze swoimi potrzebami, współdziałać z kołami łowieckimi w zabezpieczaniu gruntów przed szkodami.
W przypadku ewentualnych sporów o wysokość odszkodowania strony mogą zwrócić się do wójta gminy w celu mediacji dla polubownego rozstrzygnięcia sporu.
Należy zaznaczyć, że odszkodowanie nie przysługuje m.in.:
- rolnikom, którzy nie dokonali sprzętu uszkodzonych upraw lub płodów rolnych w terminie,
- rolnikom, którzy nie wyrazili zgody na budowę przez koło urządzeń łowieckich lub wykonania zabiegów zapobiegających szkodom,
- za szkody nieprzekraczające wartości100 kgżyta w przeliczeniu na1 hektar uprawy,
- za szkody powstałe w płodach złożonych w sterty, stogi i kopce, w bezpośrednim sąsiedztwie lasu,
- za szkody w uprawach rolnych założonych z rażącym naruszeniem zasad agrotechnicznych.
Generalnie nie odnotowuje się w powiecie płockim większych problemów związanych z odszkodowaniami łowieckimi. Ewentualne spory rozwiązywane są na poziomie gmin. Do Starosty Płockiego wpływają czasami jednostkowe prośby o pomoc w uzyskaniu przez strony porozumienia lub wnioski o bezpośrednie rozpatrzenie sporu z pominięciem ustawowego trybu.
Koła łowieckie prowadzą edukację ekologiczną społeczeństwa. Celem tych działań jest przybliżenie społeczeństwu znaczenia gospodarki łowieckiej oraz ochrony przyrody. Ściśle współpracują z nadleśnictwami, miejscowymi leśniczymi, organami powiatu płockiego, gminami, szkołami, organizacjami pozarządowymi.
Na podkreślenie zasługuje także współpraca kół łowieckich oraz Okręgowej Rady Łowieckiej i Zarządu Okręgowego PZŁ w Płocku z organami powiatu płockiego. Myśliwi włączają się aktywnie w inicjatywy Starostwa Powiatowego dotyczące organizacji przedsięwzięć ekologicznych, takich jak np.: coroczne obchody Powiatowego Dnia Ziemi, Światowego Dnia Ochrony Środowiska, Sprzątania Świata.
Przestrzeganie zasad etyki myśliwskiej i prawa łowieckiego to obowiązek każdego myśliwego. Koła łowieckie kultywują zwyczaje, ceremoniał i tradycje łowieckie. Myśliwi w kontaktach pomiędzy sobą używają gwary myśliwskiej. Polowania zbiorowe organizowane są zgodnie z obyczajem myśliwskim. W czasie polowań grane są sygnały łowieckie. Kultywowane są także obyczaje: chrztu myśliwskiego, pasowania myśliwskiego i tradycyjnego pokotu kończącego wszystkie polowania zbiorowe. Tradycją łowiecką na terenie powiatu są uroczyste obchody Dnia Świętego Huberta jako patrona myśliwych. Większość kół łowieckich posiada własne sztandary. Myśliwi biorą udział w krajowych konkursach strzelectwa i sygnałów myśliwskich.
Na terenie powiatu płockiego koła łowieckie ponoszą nakłady finansowe związane z utrzymaniem obwodów łowieckich w granicach około 15-20 tys. złotych w sezonie. Koła ponoszą wydatki na: zagospodarowanie poletek łowieckich, dokarmianie zwierzyny, budowę i utrzymanie istniejących urządzeń łowieckich, zatrudnianie strażników łowieckich, organizowanie polowań zbiorowych i dewizowych, zasiedlanie łowisk gatunkami zwierzyny drobnej, wprowadzanie remiz śródpolnych, wypłaty odszkodowań dla rolników za szkody łowieckie, czynszów za wydzierżawianie obwodów łowieckich oraz działalność edukacyjną. Główne dochody kół pochodzą ze składek członkowskich, tusz pozyskanej zwierzyny, organizowania polowań dewizowych dla gości zagranicznych oraz odłowów żywej zwierzyny.
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Komentarze opinie