Dzień 11 listopada, jako rocznica odzyskania przez Polaków niepodległego bytu państwowego i dzień w którym Rada Regencyjna przekazała zwierzchnią władzę wojskową oraz naczelne dowództwo nad wojskiem polskim Józefowi Piłsudskiemu, został ustanowiony uroczystym Świętem Niepodległości dopiero ustawą z dnia 23 kwietnia 1937 r. o Święcie Niepodległości. Choć, już w pierwszych latach II Rzeczypospolitej, rocznice odzyskania niepodległości świętowano organizując różnorakie uroczystości patriotyczne, głównie o charakterze wojskowym. Obchody pierwotnie próbowano zorganizować już w 1919 r., ale nie sprzyjała temu ówczesna sytuacja kraju. Dlatego po raz pierwszy upamiętniono rocznicę powrotu Polski na mapę Europy w dniu 14 listopada 1920 r. W tym dniu uhonorowano Józefa Piłsudskiego wręczając mu buławę marszałkowską. Okólnikiem wydanym 8 listopada 1926 przez prezesa Rady Ministrów Józefa Piłsudskiego ustanowiono dzień 11 listopada dniem wolnym od pracy w administracji rządowej. Z kolei w 1932 r. Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego uznało 11 listopada za dzień wolny od nauki, który "powinien być wykorzystywany do celów wychowawczego oddziaływania na młodzież w duchu obywatelsko-państwowym na tle wydarzeń dziejowych z tym dniem związanych".
O tym, że dzień 11 listopada był w dwudziestoleciu międzywojennym szczególną datą dla wszystkich Polaków świadczy fakt, iż na długo przez ustanowieniem go świętem państwowym powstawały oddolne inicjatywy jego upamiętnienia, także w okolicach Wyszogrodu. Jedną z nich podjął na posiedzeniu w dniu 17 września 1933 r. zarząd Ochotniczej Straży Pożarnej w Górkach z siedzibą w Przęsławicach (gm. Brochów) . Na posiedzeniu tym podjęto uchwałę o organizacji obchodów uroczystości 11 listopada 1933 r. Druhowie zebrani w domu druha K. Kołeckiego w Przęsławicach, obradujący po przewodnictwem druha M. Salamonowicza – nauczyciela w miejscowej szkole powszechnej, zdecydowali o zorganizowaniu w tym dniu uroczystej zbiórki w budynku szkoły powszechnej połączonej z odczytem i śpiewem pieśni patriotycznych.
Zresztą dzięki patriotyczno-wychowawczej funkcji realizowanej przez ówczesną Ochotniczą Straż Pożarną 11 listopada nie był jedyną rocznicą jaką wówczas czczono organizując jej obchody. W dniu 22 stycznia 1934 r. urządzono akademię upamiętniającą rocznicę powstania styczniowego. Szczególną datą w okresie II Rzeczypospolitej były imieniny Marszałka Józefa Piłsudskiego przypadające 19 marca, które traktowano jako szczególne święto obchodzone przez całe społeczeństwo. Nie dziwi zatem, iż druhowie w dniu 3 marca 1934 r. postanowili uczcić je wzięciem udziału w obchodach organizowanych przed Urzędem gminnym w Wilczu Tułowskim (gm. Brochów). Podobnie obchodzono również imieniny prezydenta Ignacego Mościckiego. Na wniosek druha M. Salamonowicza urządzono z tej okazji akademię w dniu 1 lutego 1934 r.
Święto Niepodległości zostało zniesione w Polsce Ludowej ustawą z dnia 22 lipca 1945 r. o ustanowieniu Narodowego Święta Odrodzenia Polski. Przywrócono je w okresie transformacji ustrojowej ustawą z dnia 15 lutego 1989 r. o ustanowieniu Narodowego Święta Niepodległości.
W międzywojniu 11 listopada był szczególną datą także dla Policji Państwowej, bowiem tego dnia obchodzono jednocześnie Dzień Niepodległości i Święto Policji. W grudniu 1926 r. ówczesny minister spraw wewnętrznych, gen. bryg. Felicjan Sławoj Składkowski podjął decyzję o ustanowieniu Święta Policyjnego w dniu 11 listopada – Dniu Niepodległości, i 7 grudnia 1926 r. podpisał odpowiedni rozkaz.
Sebastian Tempczyk
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Komentarze opinie